واسط بین مغزیBrainNet – اولین رابطه بین مغزی غیر تهاجمی در جهان

محققان دانشگاه کرنل یک رابطه بین مغزی غیر تهاجمی ساخته ا‌ند

دانشمندان دانشگاه کرنل آمریکا اعلام کرده ا‌ند که اولین واسط بین مغزی غیر تهاجمی در جهان را ساخته اند و نام آنرا BrainNet گذاشته اند. این واسط از ترکیب الکتروآنسفالوگرافی (EEG) برای ثبت سیگنالهای مغزی و تحریک مغناطیسی فراجمجمه ای (TMS) برای االقا اطلاعات به مغز استفاده می‌کند. واسط بین مغزیBrainNet امکان مشارکت و حل مسائل را تنها با استفاده از ارتباط بین مغزی فراهم می‌کند.

در مطالعات انجام شده دو نفر نقش فرستنده سیگنال را بازی میکنند که پردازش داده های EEG آنها امکان رمزگشایی از تصمیمشان برای چرخش بلوک در بازی Tetris را میدهد. در مرحله ی بعدی، این اطلاعات از طریق اینترنت به مغز فرد سومی که نقش دریافت کننده را ایفا می‌کند فرستاده میشود، در حالی که قادر به دیدن نمایشگر بازی نیست. تصمیمات از طریق تحریک مغناطیسی قشر بینایی دریافت می‎شوند.  اطلاعات با یکدیگر ادغام میشوند و فرد دریافت کننده را قادر میسازد تا با استفاده از یک واسط EEG درباره ی چرخش بلوک یا حفظ موقیعت فعلی اش تصمیم گیری کند. در مراحل آزمایشی پنج گروه سه نفری از افراد توانستند با استفاده از BrainNet بازی Tetris را با موفقیت اجرا کنند در حالی که دقت میانگین 81.3 درصد بود.

بازی Tetris

نوعی بازی ویدئویی معمایی مصور رایانه‌ای شبیه به یک پازل بی‌انتها است که در آن از قطعات یا مهره‌های چهارگوشی به نام تترومینو استفاده می‌شود.

با القأ نویز به یکی از فرستنده ها که در جهت کاهش شاخص اعتماد (Reliability) انجام شد، محققان دریافتند که گیرنده قادر است بیاموزد کدام فرستنده از جهت سیگنال ورودی قابل اعتمادتر است. محققان اعتقاد دارند که توسعه این تحقیق میتواند منجر به واسطه های بین مغزی در آینده شوند که امکان حل مسالهی اشتراکی را با استفاده از شبکه های اجتماعی متشکل از مغزهای مرتبط فراهم میاورد.

 دانشگاه واشینگتن برای نخستین بار تحقیقات بین مغزی را شروع کرد

مغزهای انسانی برای اولین بار در سال ۲۰۱۵ به عنوان بخشی از یک تحقیق در دانشگاه واشنگتن به هم متصل شد. در آن هنگام دانشمندان از فناوریهای تصویربرداری و تحریک مغزی استفاده کردند تا محتوای عصبی افکار یک فرد را کدبندی کنند و اطلاعات بدست آمده را به مغز فرد دیگری منتقل کرده تا امکان بازی مشترک بین آن دو را فراهم سازند.

 مسئول این مطالعه در دانشگاه واشنگتن، اندری استکو میگوید:

‘تکامل انسان زمانی مدید لازم داشت تا روشهایی پیدا شود در جهت استخراج اطلاعات از مغز و به اشتراک گذاشتن آنها با دیگر موجودات در اشکال مختلف از جمله رفتار، گفتار و غیهر. اما برای این منظور نیاز به یک مترجم است. ما میتوانیم چیزی را که مغزمان پردازش می‌کند به اشتراک بگذاریم. آنچه در این مطالعه انجام میدهیم نوعی پردازش معکوس است که به صورت قدم به قدم در زمان صورت می‌گیرد تا آنجایی که ما درب جعبه مغز را میگشاییم، سیگنل ها را از آن برمیداریم و با حداقل ترجمه آنها را در مغزی دیگر قرار میدهیم‘.

 همگام با فرستادن اطلاعات، محققان امیدوارند بتوانند حالت مغزی را نیز منتقل کنند. برای مثل فرستادن سیگنال از مغز یک دانش آموز با تمرکز بالا به یک دانش آموز با مشکلات توجهی. محقق چنتل پرات اذعان میدارد:

‘فردی که مبتلا به اختلال بیش‌فعالی‌ ـ کم توجهی باشد را در مقابل فردی عادی تصور کنید و اینکه وقتی فرد عادی تمرکز خود را افزایش میدهد بتواند باعث القأ توجه بیشتر به فرد دارای اختلال گردد‘.